Wraz z międzynarodowym upowszechnianiem się kultury koreańskiej coraz więcej osób bez problemu jest w stanie rozpoznać pismo koreańskie na tle chińskiego czy japońskiego. Część z nich będzie nawet w stanie przeczytać kilka dźwięków, czy zapisać swoje imię hangeulem.

Hangeul, fonetyczny alfabet koreański, dostosowany do kodyfikacji mowy mieszkańców Półwyspu Koreańskiego powstał w XV wieku z rozkazu króla Sejonga Wielkiego. Na szeroką skalę upowszechnił się jednak dopiero na przełomie wieku XIX i XX, a więc u kresu epoki feudalnej i u wrót nowoczesności. Jak pisano przed wejściem hangeula do publicznego obiegu? Jak godzono nieścisłości składniowo-leksykalne, aby zapisać koreańskie zdania przy użyciu ideogramów chińskich? Czy wreszcie – jakie miejsce głęboko zakorzeniona tradycja ideogramów chińskich zajmuje we współczesnej koreańszczyźnie?